سانترال جنرال تک و قیمت سانترال 3 به 8 پاناسونیک

دایورت تلفن سانترال روی موبایل

سانترال اولین تلفن سانترال تجاری مورد استفاده الکساندر گراهام بل بر اساس حق اختراع او در ژانویه 1877 بود. تلفن سانترال شامل یک فرستنده/گیرنده منفرد بود که در یک جعبه چوبی مستطیلی قرار می گرفت. یکی از دهانه جعبه صحبت می کند. سپس از همان دهانه گوش دهید. این تلفن سانترال به جز شکل، اساساً همان طراحی ثبت اختراع را داشت. طرح ثبت اختراع به جای مربع شکلی گرد داشت. دو یا چند عدد از این باکس فون ها به صورت سری در یک خط با برگشت زمین وصل شده اند. اولین خط تلفن سانترال در آوریل 1877 بین مغازه برق چارلز ویلیام در خیابان کورت، بوستون و خانه او در حدود سه مایل دورتر نصب شد. یک ماه بعد اولین تاسیسات اجاره ای ساخته شد و این خط اولین خدمات تلفن سانترال تجاری شد. نشانی در تاریخ که راه را برای خانواده ها برای داشتن تلفن سانترال در هر خانه، سپس افراد برای داشتن تلفن سانترال های قابل حمل کوچکتر، خدمات پاسخگویی تلفن سانترالی برای مشاغل و بسیاری موارد دیگر هموار می کند. جعبه تلفن سانترال هیچ دستگاه سیگنال دهی برای تعیین تماس های دریافتی نداشت. در ژوئن سال 1877، توماس واتسون یک "تامپر" ابداع کرد که به دیافرام جعبه تلفن سانترال ضربه می زد تا صدای ضربه زدن به تلفن سانترال گیرنده را به عنوان یک دستگاه سیگنال ایجاد کند.

سانترال هایبرید

سانترال پدر بل، الکساندر ملویل بل، تولید گفتار را مطالعه کرده بود و راهی برای رونویسی تمام عناصر گفتار انسان در سیستمی به نام گفتار قابل مشاهده ابداع کرده بود. مثال را در شکل 1 ببینید.). ملویل (که دوست جورج برنارد شاو و الگوی پروفسور الک در کارهایش بود. بل با گذاشتن چنگال های تنظیم در دهان و صحبت کردن، گام های صدادار را تشخیص داد. او شروع به ارسال جریان های الکتریکی از طریق چنگال های تنظیم برای انتقال صداها از طریق سیم کرد، که بعدها متوجه شد هلمهولتز پیش بینی کرده بود. در زمستان 1872-1873، بل پس از مهاجرت به بوستون، استاد فن بیان در دانشگاه بوستون شد. او به تحقیقات در زمینه آوایی ادامه داد و آزمایشات الکتریکی را که در باث و لندن برای بهبود تلگراف آغاز کرده بود، از سر گرفت. بل بر اساس آزمایش های صداگیر چنگال تنظیم هلمهولتز، آن را تکرار و بزرگ تر کرد (شکل 3 را ببینید). این آزمایش ها شامل عبور جریان الکتریکی از طریق یک چنگال تنظیم متصل به سیمی بود که با ارتعاش چنگال در مایع فرو می رفت. سپس صدای چنگال در چنگال دیگری که به مدار متصل شده بود، تکرار شد. این آزمایش ها با یک سیم ارتعاشی که مایعی را لمس می کرد، فرستنده مایع تلفن سانترال بل را در مارس 1876 سه سال بعد پیش بینی کرد. در ابتدا، بل در تلاش بود تا یک تلگراف بسازد که بتواند چندین پیام را به طور همزمان از طریق یک سیم ارسال کند. بیشتر این آزمایش های اولیه شامل «فرستنده های مایع» بر اساس مدل هلمهولتز بود. در 9 نوامبر 1874، دوست و همسایه بل، پی دی ریچاردز، به درخواست بل، نامه ای به مخترع نوشت که در آن آزمایش ها و انتقال پیام های تلگرافی روی سیم ها با استفاده از یک فرستنده مایع پر از جیوه را توصیف می کرد. جزئیات این نقاشی (شکل 4b) آزمایشات اوایل سال 1873 یک فرستنده مایع پر از جیوه را روی میز نشان می دهد.