دستگاه سانترال tda100 و سانترال نصب

ظرفیت سانترال

سانترال با تکامل شبکه تلفن سانترال، سازماندهی آن در یک سیستم سلسله مراتبی ضروری شد که به هر مشتری اجازه می دهد با هر مشتری دیگری تماس بگیرد. به منظور حمایت از چنین سازمانی، مراکز سوئیچینگ در سیستم تلفن سانترال آمریکا به سه طبقه محلی، پشت سر هم و عوارضی سازماندهی شدند. یک دفتر محلی (یا دفتر پایانی) یک مرکز سوئیچینگ بود که مستقیماً به ابزارهای تلفن سانترال مشتریان متصل می شد. یک دفتر پشت سر هم دفتری بود که به مجموعه ای از دفاتر محلی خدمت می کرد. دفتر مرجانی درگیر تغییر ترافیک در مدارهای مسافت طولانی (یا عوارضی) بود. در طول دهه 1990، به دلیل ترکیبی از چندین روند، شبکه تلفن سانترال به طور قابل توجهی تغییر کرد: افزایش حجم ترافیک ناشی از مشترکین جدید تلفن سانترال و استفاده از شبکه تلفن سانترال برای دسترسی به اینترنت. ظهور تکنیک های جدید "سوئیچینگ بسته" (که در زیر توضیح داده شده است). پروتکل های جدید برای ترافیک صوتی از طریق شبکه های داده؛ و در دسترس بودن مقدار زیادی از پهنای باند در شبکه های راه دور. در نتیجه این تحولات، شبکه تلفن سانترال سلسله مراتبی دهه های 1950 و 1960 به دو سطح سوئیچینگ سقوط کرد. دفاتر پایانی اکنون به عنوان دفاتر کلاس 5 شناخته می شوند و متعلق به اپراتورهای خدمات محلی یا "شرکت های صرافی محلی" هستند. دفاتر قدیمی عوارضی و پشت سر هم اکنون به عنوان دفاتر کلاس 4 شناخته می شوند؛ این دفاتر متعلق به ارائه دهندگان خدمات از راه دور یا «شرکت های مبادله ای هستند.» با این حال، حتی این تمایز بین ارائه دهندگان محلی و راه دور با ادامه مقررات زدایی کمتر مشخص شد. در حالی که حجم زیادی از ترافیک صوتی تلفن سانترال از طریق سوئیچ های کلاس 5 و کلاس 4 جریان دارد، چندین گزینه برای تغییر ترافیک صوتی از طریق شبکه تلفن سانترال به وجود آمده است. به عنوان مثال، با دیجیتالی کردن، فشرده سازی و بسته بندی سیگنال های صوتی، ترافیک تلفن سانترالی. می توان به جای مدارهای اختصاصی از طریق شبکه های داده سوئیچ بسته معمولی ارسال کرد. چندین رویکرد برای سوئیچینگ بسته ممکن است، بر اساس اینکه بسته های با طول متغیر یا با طول ثابت استفاده می شوند. زمانی که بسته های با طول متغیر استفاده می شوند و پروتکل اینترنت (IP) پروتکل اساسی برای شبکه داده است، مکانیزم "صدا بر روی IP" (VoIP) نامیده می شود. در چنین پیکربندی، ترافیک صوتی با استفاده از یک روتر، دستگاهی متشکل از پورت های ورودی و خروجی از شبکه، یک پارچه سوئیچینگ برای سوئیچ بین ورودی و خروجی، و یک پردازنده برای اجرای پروتکل های مسیریابی و انجام مدیریت شبکه بر روی اینترنت سوئیچ می شود.. هنگامی که سیگنال صوتی دیجیتالی در بسته های با طول ثابت بسته بندی می شود و از طریق یک شبکه حالت انتقال ناهمزمان (ATM) ارسال می شود، این روش به عنوان "صدا از طریق ATM" (VoATM) شناخته می شود. در داخل شبکه، ATM بسته های مستقیم را از مبدا به مقصد سوئیچ می کند.

کد دایورت تلفن سانترال

سانترال در صبح روز 14 فوریه 1876، نماینده الکساندر گراهام بل یک درخواست ثبت اختراع را برای دستگاهی برای انتقال صداهای صوتی از طریق خطوط برق به دفتر ثبت اختراع در واشنگتن تحویل داد. فقط چند ساعت بعد در همان روز، الیشا گری درخواست جدیدی را برای دستگاهی دقیقاً با همان هدف در همان دفتر ایجاد کرد. این واقعیت که هر دو درخواست ثبت اختراع در یک روز ثبت شدند تصادفی نبود. این دو مخترع به خوبی از کار یکدیگر آگاه بودند و وقتی گری در مورد درخواست بل شنید، عجله کرد تا درخواست خود را ارائه دهد. اینکه بل اولین کسی بود که درخواست خود را ارسال کرد، تصادفی نبود. این با رابطه هر دو مخترع با صنعت تلگراف توضیح داده می شود. در اواسط دهه 1870، تلگراف به یک سیستم مخابراتی واقعا جهانی تبدیل شده بود. ترافیک تلگرام در طول دهه 1870 بسیار سریع افزایش یافت و علیرغم اینکه خطوط جدید با سرعتی سریع ساخته می شدند، مدیریت حجم افزایش یافته در بسیاری از مناطق دشوار شد. بر این اساس، بزرگترین شرکت تلگراف در ایالات متحده، وسترن یونیون، یک جایزه یک میلیون دلاری برای هر کسی که برای اولین بار سیستمی را برای انتقال همزمان چندین ارتباط در طول یک سیم توسعه دهد، به نام تلگراف چندگانه در نظر گرفت. بل و گری هر دو با این چالش دست و پنجه نرم کردند.