نمایندگی سانترال پاناسونیک تهران و خرید دستگاه سانترال دست دوم

فروش سانترال پاناسونیک شیراز

سانترال همانطور که اتفاق افتاد، هر دو به دنبال راه حلی مشابه برای مشکل بودند، یعنی ارسال صداهای مختلف از طریق سیم های تلگراف. هر دو به سرعت متوجه شدند که می توان از چنین روشی برای انتقال گفتار استفاده کرد، اما به روش های کاملاً متفاوتی نسبت به این مکاشفه واکنش نشان دادند. «به نظر می رسد بل تمام انرژی خود را صرف مفهوم تلگراف صوتی می کند. مطمئناً، این یک علاقه علمی خاص است، اما در حال حاضر هیچ علاقه تجاری ندارد. پیش از این، الیشا گری (1835-1901) مخترع شناخته شده ای در زمینه تلگراف بود و ارتباط نزدیکی با Western Union داشت. برای او طبیعی بود که تمام تلاش خود را صرف تلگراف چندگانه کند. او همچنین در توسعه یک سیستم کارآمد موفق بود. برنده جایزه ای که ایجاد شده بود. الکساندر گراهام بل (1847-1922) در اصل یک گفتار درمانگر آموزش دیده بود. معلم دانشجویان ناشنوا در دانشگاه بوستون. او فقط اوقات فراغت خود را به توسعه اختراعات خود اختصاص داد. با این حال، هنگامی که او به فرصت های ارائه شده توسط انتقال گفتار پی برد، چنان مجذوب شد که تمام تلاش خود را برای توسعه یک تلگراف "گفتگو" متمرکز کرد. دیوید هونشل، پروفسور فناوری و مورخ آمریکایی، بیان کرده است که الیشا گری از یک متخصص بودن مضر است. گری چنان درگیر صنعت تلگراف و نحوه درک آن از جهان بود که قادر به دیدن پتانسیل در نوع کاملاً جدیدی از سیستم نبود. رئیس بزرگترین شرکت تلگراف ایالات متحده، وسترن یونیون، زمانی که الکساندر بل به او پیشنهاد داد تا پتنت تلفن سانترال خود را در پایان سال 1876 بفروشد، به همان اندازه ناتوان بود. در عوض، بل شرکت خود را به نام Bell Telephone Company تشکیل داد که به زودی درگیر یک نبرد حقوقی سخت در مورد حقوق ثبت اختراع با Western Union شد که پتنت گری را خریداری کرده بود.

تلفن سانترال قیمت مناسب

سانترال علیرغم سادگی روش درون باندی، این نوع سیگنال دهی تعدادی مشکلات را به همراه داشت. اولاً، از آنجایی که سیگنال های درون باند به طور ضروری در پهنای باند سیگنال های گفتاری قرار می گرفتند، سیگنال های گفتاری گاهی اوقات می توانند با سیگنال های درون باند تداخل داشته باشند. ثانیاً، سیگنال دهی درون باند همیشه از مدارهای تلفن سانترال موجود استفاده مؤثری نمی کرد. به عنوان مثال، اگر از ابزار تلفن سانترال طرف تماس گرفته شده استفاده می شد، دفتر مرکزی طرف تماس گیرنده سیگنال شلوغی تولید می کرد که از طریق مسیر صوتی از قبل تعیین شده از طریق شبکه تلفن سانترال عمومی سوئیچ شده به گوشی طرف تماس منتقل می شد. از این رو، یک مسیر مدار صوتی کامل از طریق شبکه صرفاً برای انتقال یک سیگنال مشغول است. به منظور غلبه بر این مشکلات و سرعت بخشیدن به فرآیند برقراری تماس در تماس های راه دور، شکل دیگری از سیگنال دهی بین دفتری، به نام سیگنالینگ کانال مشترک (CCS) توسعه یافت. در CCS یک مدار "خارج از باند" (یعنی یک مدار مجزا از مداری که برای برقراری ارتباط صوتی استفاده می شود) اختصاص داده شده است تا به عنوان یک پیوند داده عمل کند و اطلاعات آدرس و برخی سیگنال های اطلاعاتی دیگر را بین ریزپردازنده های به کار رفته در تلفن سانترال حمل کند. سوئیچ هااولین نسخه CCS بین سال های 1964 و 1968 توسط کمیته مشاوره بین المللی تلگراف و تلفن سانترال (CCITT)، پیشین بخش استانداردسازی مخابرات اتحادیه بین المللی مخابرات، توسعه یافت. اولین سیستم در سطح بین المللی به عنوان سیگنالینگ CCITT-6 استاندارد شد. در آمریکای شمالی، CCITT-6 توسط AT&T اصلاح شد و به عنوان سیگنالینگ داخلی کانال مشترک، CCIS شناخته شد. اگرچه CCITT-6 توسط یک نهاد بین المللی استاندارد شده بود، اما هرگز به طور جهانی مستقر نشد. CCITT با درک این نقص و همچنین حجم رو به رشد ترافیک بین المللی در شبکه تلفن سانترال جهانی، بین سال های 1980 و 1991 نسخه ای به نام CCITT-7 را توسعه داد. در آمریکای شمالی، CCITT-7 به عنوان سیستم سیگنالینگ 7 یا SS7 پیاده سازی شد.

سانترال کم ظرفیت و آی پی پاناسونیک hts32

سانترال نمادهای یونانی آلفا امگا از ابتدا برنامه ریزی شده بود. اینها را می توان برای عملکردهای خاص استفاده کرد. این حروف برای اهداف متعددی استفاده شده است. در اصل به حروف اصلی اسامی مبادلات تلفن سانترالی اشاره می کردند. در اواسط قرن بیستم ایالات متحده، قبل از تغییر به تماس با همه شماره ها، شماره تلفن سانترال دارای هفت رقم بود که شامل یک پیشوند دو رقمی بود که به جای ارقام با حروف بیان می شد. KL5-5445. سیستم شماره گذاری تلفن سانترال بریتانیا از یک کد دو حرفی مشابه بعد از صفر اولیه استفاده می کند تا اولین قسمت از کد شماره گیری صندوق پست مشترک را برای یک منطقه تشکیل دهد. حروف نیز عمدتاً در ایالات متحده به عنوان تکنیکی برای به خاطر سپردن شماره تلفن سانترال ها استفاده می شود. معمولاً این بدان معنی است که تماس گیرنده فقط با 7 رقم بعد از کد منطقه شماره گیری را متوقف می کند یا اینکه ارقام اضافی توسط دفتر مرکزی نادیده گرفته می شوند. در تلفن سانترال های ویژه، حروف روی کلیدها برای کارهای وارد کردن متن مانند پیام های متنی، وارد کردن نام ها در دفترچه تلفن سانترال و مرور وب استفاده می شوند. برای جبران تعداد کمتر کلیدها، تلفن سانترال ها از پردازش متن چند ضربه ای و بعدا پیش بینی کننده برای سرعت بخشیدن به فرآیند استفاده کردند. تلفن سانترال های لمسی این روش را منسوخ کرده اند، زیرا می توانند هر تعداد دکمه لازم برای وارد کردن متن کامل را شبیه سازی کنند. با فشار دادن یک کلید از یک صفحه کلید سنتی تلفن سانترال آنالوگ، یک رویداد سیگنال دهی تلفن سانترالی به سیستم سوئیچینگ از راه دور تولید می شود. برای سرویس تاچ تون، سیگنال یک صدای سیگنالینگ چند فرکانسی دوگانه است که از دو فرکانس سینوسی تون خالص به طور همزمان تشکیل شده است. ردیفی که کلید در آن ظاهر می شود، مؤلفه فرکانس پایین را تعیین می کند و ستون مؤلفه فرکانس بالا را تعیین می کند. برای مثال، فشار دادن کلید 1 منجر به سیگنالی متشکل از زنگ هایی با فرکانس های 697 هرتز (هرتز) و 1209 هرتز می شود. در طول تاریخچه تلفن سانترال، موقعیت شماره گیری های تلفن سانترال و همچنین صفحه کلید با الگوهای مختلفی از نگاشت حروف و کاراکترها به اعداد (طرح صفحه کلید) همراه بوده است. انگلستان که با آمریکا متفاوت بودهنگامی که شماره گیری مستقیم بین المللی در دهه 1960 معرفی شد، استفاده از کدهای الفبایی برای صرافی ها در اروپا کنار گذاشته شد، زیرا برای مثال، شماره گیری VIC 8900 در یک تلفن سانترال دانمارکی منجر به شماره متفاوتی با شماره گیری آن در تلفن سانترال بریتانیا می شد.