قیمت دستگاه سانترال دست دوم و سانترال هیوندا

سانترال و شبکه

سانترال در ایالات متحده، اتصال فرستنده ها و گیرنده های تلفن سانترال همراه با شبکه تلفن سانترال عمومی سوئیچ شده (PSTN) در سال 1946 با معرفی سرویس تلفن سانترال همراه (MTS) توسط شرکت تلفن سانترال و تلگراف آمریکا (AT&T) آغاز شد. در سیستم MTS ایالات متحده، کاربری که مایل به برقراری تماس از طریق تلفن سانترال همراه بود، باید قبل از برقراری تماس، یک کانال استفاده نشده را به صورت دستی جستجو می کرد. سپس کاربر با یک اپراتور تلفن سانترال همراه صحبت کرد که در واقع تماس را از طریق PSTN شماره گیری کرد. اتصال رادیویی ساده بود، فقط یک طرف می تواند در یک زمان صحبت کند، جهت تماس توسط یک سوئیچ فشار به مکالمه در گوشی تلفن سانترال همراه کنترل می شود. در سال 1964 AT&T خدمات بهبودیافته تلفن سانترال همراه (IMTS) را معرفی کرد. این عملکرد دوطرفه کامل، شماره گیری خودکار، و جستجوی خودکار کانال را فراهم می کرد. در ابتدا 11 کانال ارائه شد، اما در سال 1969 12 کانال اضافی در دسترس قرار گرفت. از آنجایی که تنها 11 (یا 12) کانال برای همه کاربران سیستم در یک منطقه جغرافیایی معین (مانند منطقه شهری اطراف یک شهر بزرگ) در دسترس بود، سیستم IMTS با تقاضای زیادی برای یک منبع کانال بسیار محدود مواجه شد. علاوه بر این، هر آنتن ایستگاه پایه باید روی یک سازه بلند قرار می گرفت و باید با قدرت بالا انتقال می داد تا بتواند در کل منطقه خدمات پوشش دهد. به دلیل این نیازهای انرژی بالا، همه واحدهای مشترک در سیستم IMTS ابزارهای مبتنی بر خودروهای موتوری بودند که باتری های ذخیره سازی بزرگی را حمل می کردند. در طول این مدت، یک سیستم واقعاً سلولی، معروف به سیستم تلفن سانترال همراه پیشرفته یا AMPS، اساساً توسط AT&T و Motorola, Inc توسعه یافت. این سیستم از مدولاسیون مدولاسیون آنالوگ - مدولاسیون فرکانس یا FM- استفاده می کرد و از ابتدا برای پشتیبانی از واحدهای مشترک برای استفاده در خودروها و عابران پیاده طراحی شد. در سال 1983 به طور عمومی در شیکاگو معرفی شد. از ابتدا موفقیت آمیز بود. در پایان سال اول خدمات، در کل 200000 مشترک AMPS در سراسر ایالات متحده وجود داشت. پنج سال بعد بیش از 2000000 نفر وجود داشت. در پاسخ به کمبود خدمات مورد انتظار، صنعت سلولی آمریکا چندین روش را برای افزایش ظرفیت بدون نیاز به تخصیص طیف اضافی پیشنهاد کرد.

سانترال مرکزی پاناسونیک

سانترال عنصر گم شده غشایی بود که می توانست صداها را به سیگنال های الکترونیکی تبدیل کند و آنها را به صورت صداهای شنیدنی بازتولید کند. در 10 مارس 1876، بل با موفقیت با واتسون در اتاق مجاور تماس تلفن سانترالی برقرار کرد. او فقط 29 سال داشت. الکساندر گراهام بل مفهوم اصلی تلفن سانترال را کشف کرد. تنها چند ساعت قبل از الیشا گری، بل اولین تلفن سانترال را اختراع کرد. در امریکا، اولین کابل های تلفن سانترال در فضای باز ساخته شد که تنها سه مایل امتداد داشتند. بلافاصله پس از آن، اولین شرکت تلفن سانترال راه اندازی شد. مشترکین حتی زمانی که خطوط مستقیم از طریق سیستم مبادله ای نداشتند، می توانستند تماس های تلفن سانترالی خود را مبادله کنند. مشترکین در فهرست تلفن سانترال اول به جای نام، بر اساس شماره متمایز می شدند، که به یک نفر اجازه می داد چندین شماره داشته باشد. خدمات تلفن سانترالی دیگر فقط برای تماس های محلی نبود. مشترکین می توانستند تماس های تلفن سانترالی از راه دور برقرار کنند که از طریق مدارهای فلزی سیم کشی می شد. Hammond V. Hayes یک سیستم باتری مرکزی ایجاد کرد که از طریق آن همه تلفن سانترال های موجود در یک سانترال به جای باتری های جداگانه، یک باتری مشترک دارند. بعداً برای او حق اختراع برای این کشف صادر شد. آلمون استروگر در کانزاس سیتی اولین سیستم شماره گیری خودکار را اختراع کرد زیرا فکر می کرد اپراتورها توطئه می کنند تا مشتریانش را به سمت رقابت او هدایت کنند. این سیستم ثبت اختراع شد. به سوئیچ Strowger معروف شد. اولین تلفن سانترال پرداختی در هارتفورد، کانکتیکات راه اندازی شد.

سانترال پاناسونیک مدل kx-tda100dbp

سانترال بنابراین، تلفن سانترال همان چیزی است که مک لوهان آن را "رسانه خنک" می نامد، رسانه ای که صدا را از طریق انتقال اطلاعات کمی نسبت به رسانه های دیگر با وفاداری بالاتر بازتولید می کند. و تلفن سانترال های همراهی که در اواخر دهه 1990 و اوایل دهه 2000 به عموم معرفی شدند، چند کاره هستند. نه تنها می توانید تماس تلفن سانترالی برقرار کنید، بلکه می توانید موسیقی ضبط شده را نیز پخش کنید، عکس های دیجیتالی بگیرید یا حتی با استفاده از همان دستگاه در اینترنت جستجو کنید. از آنجایی که این تلفن سانترال های جدید متن، تصویر و صدا را ترکیب می کنند، به قول مک لوهان، اطلاعات بیشتری نسبت به تلفن سانترال های قدیمی به تنهایی ارائه می دهند. نظریه پردازان دیگری مانند آویتال رونل بر راه هایی تأکید کرده اند که از طریق آن تلفن سانترال مفاهیم رایج سوبژکتیویته را متزلزل یا بی ثبات می کند. مشابه مک لوهان، رونل استدلال می کند که تلفن سانترال «به جایی متصل می شود که ارتباط کمی وجود داشته یا اصلاً وجود ندارد»11 و «تکنولوژی به بدن نفوذ کرده است»12 جالب توجه است که رونل بر کیفیت «اسکیزوفرنیک» تلفن سانترال تأکید می کند: توانایی آن در ارائه. صداهایی که بلندگوها نیستند. به طور کلی، تلفن سانترال به عنوان یک اکتشافی عمل می کند که با آن رونل می تواند تشکیلات فلسفی و فرهنگی را تجزیه و تحلیل کند. استدلال رونل ممکن است در وهله اول به مسائل فلسفه مربوط شود، اما همچنین می توان آن را به عنوان استدلالی برای روش هایی درک کرد که به رغم توهمی که تلفن سانترال ممکن است ارائه دهد، بی واسطگی خارج از دسترس ما است.