تلفن سانترال شرکتی و خرید سانترال ارزان

قیمت تلفن های سانترال پاناسونیک

سانترال ولنتاین در خارج از شهر خندیده شد. در دهه 1880، تلفن سانترال ها در شهرهای سراسر ویسکانسین گسترش یافت. حملات اولیه به تلفن سانترال از نمونه گالپین و ولنتاین پیروی کردند. در مدیسون، این تازگی در سراسر تنگه گسترش یافت. پزشکان، وکلا، بانکداران، داروسازان و صاحبان فروشگاه، همگی به وسایل ارتباطی جدید علاقه مند بودند. مردان آینده نگر، بدون توجه به شغل، تلفن سانترال را نیز به دست آوردند. خطوط مشترک به مردان برجسته یک جامعه اجازه می داد تا اطلاعات را به اشتراک بگذارند و فضاهای عمومی مجازی ایجاد کنند. چارلز اچ. هاسکینز تلفن سانترال را در سال 1879 به میلواکی آورد. تابلوی برق دست ساز او به شرکت هاسکینز تبدیل شد. هاسکینز نماینده شرکت بل در ویسکانسین بود. شرکت او به شرکت تلفن سانترال ویسکانسین تبدیل شد و مبادلات محلی را در سراسر ایالت ایجاد کرد. از آنجایی که شهرهای بزرگتر فرصت های بیشتری برای گسترش فراهم کردند، بل خدمات خود را در مناطق پرجمعیت ارتقا داد. شهرهای کوچک و مناطق روستایی خدماتی نداشتند. در سال 1893 اختراعات متعلق به بل منقضی شدند. مانند خود تلفن سانترال های پانزده سال قبل، شرکت های کوچک و مستقل تلفن سانترال در سراسر ایالت پراکنده شدند. برخی از شرکت ها به صورت تعاونی شروع به کار کردند. سایرین گنجانده شدند. مردان برجسته جامعه از پیشگامان تلفن سانترال تا دارندگان سهام تلفن سانترال در حال توسعه هستند. برخی از شرکت های مستقل این سرمایه گذاری را راهی برای شبکه سازی و پیشبرد روابط درون جامعه می دانستند، بدون توجه به سود و منافع مالی. شرکت تلفن سانترال ویسکانسین و مادرش بل به شدت با شرکت های کوچک رقابت می کردند، شرکت هایی که بین خودشان نیز جنگیدند. مشترکین خدمات یک شرکت نمی توانند با مشترکین شرکت دیگر صحبت کنند، مگر اینکه خط دیگری بخواهند. مشترکان مستقل نمی توانستند از طریق تلفن سانترال خود از راه دور تماس برقرار کنند، زیرا بل مالک تمام خطوط عوارضی بود.

تلفن سانترال سیم کارت خور

سانترال راینهارد گفت: "ساختمان زنده نیست، اما این قطعه زنده است." راینهارد گفت: "این قطعه بسیار مهمی از تاریخ است. راینهارد گفت آنها همچنین هنگام تمیز کردن پشت یک منطقه شلوغ در ساختمان OHS جعبه ای از عکس های سیاه و سفید 8 در 10 از حدود دهه 1960 را کشف کردند که به نظر می رسد صحنه سازی شده است. عکس های تبلیغاتی SNET و شامل تصاویری از خطوط، دفاتر، کارمندان و حتی برخی از تلفن سانترال ها بود. راینهارد گفت که معتقد است آنها سال ها پیش به انجمن تاریخی اهدا شده بودند. او گفت: «نمایشگاه به دامان ما افتاد.» در سال 1886، 1165 دستگاه وجود داشت. طبق نامه شرکتی بدون امضا در سال 1947 در مجموعه SNET در مرکز Dodd، حدود 5600 تلفن سانترال در نیوهیون و در مجموع در کانکتیکات حدود 5600 تلفن سانترال در این ایالت وجود داشت. در سال 1882، با شرکت تلفن سانترال بین ایالتی نیویورک ادغام شد و تلفن سانترال جنوبی نیوانگلند را تشکیل داد، که در سال 1998 به یکی از شرکت های تابعه SBC Communications سن آنتونیو تبدیل شد. SBC AT&T را تصاحب کرد. نام آن شرکت را گرفت. بعداً خطوط کانکتیکات خود را به Frontier Communications فروخت. در سال 1998، زمانی که SBC Communications اداره و دفتر مرکزی ارتباطات را به سن آنتونیو منتقل کرد، مجموعه بزرگی از تاریخچه SNET، شامل تمام جزئیات مربوط به اولین تابلو و فهرست تلفن سانترال، به مرکز تحقیقات Dodd اهدا شد که بزرگترین مجموعه تجاری را دارد. در ایالت همراه با کمک مالی، کمک مالی قابل توجهی برای کمک به سازماندهی و حفظ سوابق بود.