شنبه ۰۷ اسفند ۰۰ | ۰۵:۲۶ ۷ بازديد
سانترال قیمت
سانترال هر سازمان تجاری به طور اجتناب ناپذیری با ضرورت ارتقا یا عدم ارتقای سیستم تلفن سانترال تجاری موجود مواجه است. برای فناوری بهتر تلاش کنید یا کل سیستم تلفن سانترال سازمان را جایگزین کنید. این سوال نیاز به پاسخ برای تعیین بهترین گزینه برای سیستم های تلفن سانترال در سازمان شما دارد. اما قبل از ارزیابی ضرورت سیستم های تلفن سانترال در هر ساختار سازمانی، بهتر است در وهله اول دلایل جستجوی گزینه ها را بیان کنیم. برخی از سازمان ها ممکن است به دنبال ویژگی های پیشرفته ای باشند که سیستم های تلفن سانترال فعلی آنها ممکن است فاقد آنها باشد، در حالی که ممکن است تعداد کمی از آنها با هزینه های تعمیر و نگهداری سیستم های تلفن سانترال فعلی خود مشکل داشته باشند. گاهی اوقات، افراد و شرکت ها برای پیدا کردن قطعات سیستم تلفن سانترال خود مشکل پیدا می کنند، زیرا برخی از تلفن سانترال ها آنقدر قدیمی به نظر می رسند که تصویر حرفه ای سازمان را نشان نمی دهند. دلایل مختلفی می تواند وجود داشته باشد که چرا این شرکت ها وجود دارند. سازمان ها به دنبال سیستم های تلفن سانترال پیشرفته برای مشاغل خود هستند. قبل از نهایی کردن هر نوع سیستم تلفن سانترالی، بهتر است ابتدا ویژگی های آنها و اینکه این ویژگی ها برای شرکت یا سازمان شما چه معنایی دارد را ارزیابی کنید. همچنین، این ویژگی ها چقدر برای شما صرفه جویی می کند و چه تاثیری بر حرفه ای بودن شرکت شما دارد.
سانترال پاناسونیک یزد
سانترال الیشا گری و الکساندر گراهام بل تقریباً به طور همزمان تلفن سانترال را در دهه 1870 اختراع کردند. این اختراع مجموعه ای از کابل های الکتریکی بود که صدا از طریق آنها منتقل می شد. بل در سراسر جهان به عنوان مخترع تلفن سانترال شناخته می شود زیرا او ابتدا این اختراع را ثبت کرد. تلگراف در آن زمان روش اصلی ارتباط از راه دور بود و تلاش بل برای بهبود سیستم تلگراف منجر به اختراع تلفن سانترال شد. سیستم تلگراف شکل ناکافی ارتباطی بود زیرا کاربران را ملزم به یادگیری کد مورس می کرد. امکان ارسال همزمان بیش از یک پیام وجود نداشت. بل کشف کرد که ممکن است امکان ایجاد یک "تلگراف هارمونیک" وجود داشته باشد که از طریق آن صداهای با صدای متفاوت از طریق همان سیم منتقل شوند. گاردینر گرین هابارد، وکیل دادگستری و پدر همسر بل، آزمایش های او را سرمایه گذاری کرد. انگیزه هابارد برهم زدن انحصار ارتباطات وسترن یونیون تلگراف در ایالات متحده بود. اما بدون اطلاع هابارد، بل و توماس واتسون، یک برقکار، قصد داشتند دستگاهی بسازند که بتواند گفتار انسان را به جای پیام های کد مورس منتقل کند. در سال 1875، بل و واتسون با جوزف هنری، مدیر مؤسسه اسمیتسونیان، مشورت کردند، و او آنها را در پیگیری هایشان تشویق کرد. تا ژوئن همان سال، آنها دستگاهی ساخته بودند که می توانست صداهای مختلف را برای گیرنده ارسال کند.